دهه شصت یعنی : 

خاله بازی با چادرای مامانامون توی کوچه

یعنی بیدار شدن با بوی نفت بخاری نفتی
یعنی بوی نون و پنیر و نارنگی تو کیف
یعنی فوتبال دستی
یعنی مانتو خفاشی با اپول
یعنی توپ دو لایه رنگی پلاستیکی
یعنی صف نون
یعنی بوی نم خاک بعد بارون تو کوچه خاکی
یعنی آتاری و میکرو
یعنی سیگار زر
یعنی انباری و بوی سرکه
یعنی شکر ، روغن ، قند کوپنی
یعنی فخر فروختن با کتونی میخی
یعنی ته کلاس و تقسیم لواشک
یعنی کارت صدآفرین
یعنی حسرت یک دقیقه خواب بیشتر تو زمستون
یعنی ادکلن کبرا و ویوا
یعنی تلویزیون سیاه و سفید
یعنی بستنی کیم دوقلو
یعنی آدامس خروس نشان
یعنی بوی آش و کشک تو یه روز بارونی
یعنی کیسه و سفیدآب
یعنی چراغ علاءالدین و سیب زمینی
یعنی کوبلن و کاموا
یعنی بوی ماهی دودی
یعنی کارت بازی با دمپایی
یعنی کپسول بوتان و پرسی
یعنی جوجه رنگی
یعنی نوار کاست
آلبالو خشکه رو پشت بوم
یعنی بوی نفتالین لای رختخواب
یعنی پرش از روی رختخواب و سقوط آزاد با اونا
یعنی تک درخت ته کوچه
یعنی خریدن لبو و لواشک از سر کوچه مدرسه
یعنی خوردن ساندویچ کثافتی اونم با ولع
یعنی سوختگی نارنجی رنگ بلوز کاموایی
یعنی ساختن آدم برفی با لگن حموم
یعنی بوی نم زیرزمین
یعنی نیمکت سه نفره
یعنی چوبین و برانکا
یعنی تیله بازی
یعنی اشکنه
یعنی خر پلیس
یعنی عاشق شدن از پس پرده حیا و شرم …

 تو را یادم است، تویی که جاودانه شد: که در دربی ۷۳ فحشت دادند، و تو با بوسه ای جوابشان را دادی! بلوزت را بعد از اخراج شدن در بازی پرسپولیس -استیل آذین از تن در آوردی، بلوز زیرش پیرهن 

همیشه ۸ پرسپولیس بود! تو این ها را در لیگ ایران انجام دادی.. اگر در لیگ آسیا بودی فکر کنم با بوسه ای جواب فحاشی را میدادی و مثل همیشه مردانه میگذشتی! تو را به مچبند سبزت که گفتی: 

مردمم! تقدیم بلوزت به یک شهید که گفتی: یادگاریست!براورده کردن آرزوی بلند قد ترین مرد دنیا که گفتی: صوابست! بودن کنار کودکان بی سرپرست که گفتی: وظیفه است! خرید آدامس و گل و فال که 

گفتی: به خنده شاد کودکان می ارزد! به دست دادن با جانباز که گفتی: بازی با توپ کجا و بازی با مین کجا! به حرف حقت که گفتی: هیچ نداشته باشم ولی یه جو مردانگی! به بازوبند که گفتی: برای 

ارشدم! تو را به مرد آسیا که شدی، تو را به آلمانی که زیر پاهایت لرزید! تو را به همه این ها که کردی قسم، که اسطوره برای تو کلمه کمیست جادوگر! تو این ها را در لیگ ایران انجام دادی.. یعنی ایران و 

ایرانی برایت مهم بوده و هست او را یادم هست، اویی که حاشیه داشت: بعد از اخراج به سکوهای پر شده، استادیوم ۹۶،۲۰۰ نفره عدد ۴ را نشانه گرفت و بلوزش را در آورد و پیرهن آبی را بوسید... او 

نه به پرسپولیس ، نه به هواداران، نه به بازیکنان، بلکه به ایران و ایرانی توهین کرد! نباید برای ساختن اسطوره، اسطوره های کاغذی را بزرگ کنیم! آقای مجیدی از سطح فکر شما انتظارها بیشتر بود...! 

آن روز که سلطان علی آقا پروین روی سکوی هواداران استقلال نشست باید می آموختید که این جدالیست بین ایرانیان و اعراب...! شما برچسب خیلی چیز ها را به خودتان وصله کردید! با این کارتون 

فرهنگتون رو به نمایش گذاشتید و اگر حرفی شنیدید در حد فرهنگتون بود! حالا این وسط مشکلی هست؟؟؟ شاید راست میگویند که: داغ گل زدن به پرسپولیس در رقابت های آسیایی برای به دست 

آوردن دل استقلالی ها به دل شما ماند!!! قسم به هر کاری که امروز کردید لقبی برای شما یافت نشد . باشد تا رستگار شوید!!!